Ortopedia

Artroskopia

Artroskopia to wziernikowanie stawu (z greckiego arthros – staw, scopio – oglądać). Jej początki sięgają lat trzydziestych ubiegłego wieku, lecz na szerokie, praktyczne zastosowanie czekała do lat osiemdziesiątych, kiedy to rozwój i miniaturyzacja techniki umożliwiła jej burzliwy rozwój.

Artroskopia kolana umożliwia diagnostykę i leczenie operacyjne stawu bez jego otwierania, w sposób minimalnie inwazyjny. Przez otwory – porty artroskopowe – ortopeda wprowadza do stawu kamerę i miniaturowe narzędzia, kontrolując swoją pracę na ekranie monitora. Do artroskopu podłączone jest – oprócz toru wizyjnego – źródło zimnego światła oraz dreny umożliwiające napełnienie stawu płynem – najczęściej fizjologicznym roztworem NaCl.

Wprowadzenie artroskopii całkowicie zrewolucjonizowało chirurgię stawów, w pierwszej kolejności kolana, ale także barku, stawu skokowego, biodrowego, łokcia czy nadgarstka.

Zdecydowaną większość dość skomplikowanych procedur operacyjnych w stawach można obecnie przeprowadzić z pomocą artroskopii, a więc ograniczając do minimum stopień inwazyjności zabiegu. Jest to ważne, gdyż staw, jego powierzchnie, są bardzo wrażliwe na urazy, uszkodzenia powierzchni chrząstki stawowej goją się bardzo trudno, w większości są nieodwracalne.

Każde otwieranie stawu, choćby w celu leczenia następstw urazu – jest dla niego kolejnym urazem, który także swoje następstwa pozostawi. Artroskopia stawu kolanowego uraz ten minimalizuje, a skutki dobrze przeprowadzonej operacji są praktycznie nieodczuwalne.

Rekonstrukcja ACL

Rekonstrukcja więzadła krzyżowego przedniego(rekonstrukcja ACL) polega na pobraniu ścięgien mięśni kulszowo-goleniowych (ścięgna mięśnia półścięgnistego i smukłego), odpowiedniego ich przygotowania (obszycie formujące ścięgna do postaci więzadła), a następnie wprowadzeniu przeszczepu do stawu kolanowego i zamocowaniu go w kości piszczelowej i udowej. Rekonstrukcja ACL jest zazwyczaj kolejnym etapem leczenia po artroskopii, której celem jest dokładne zdiagnozowanie uszkodzenia oraz usunięcie blokujących fragmentów zerwanego więzadła. Czasem, gdy nie istnieje konieczność wykonania wcześniejszego zabiegu artroskopii, rekonstrukcja ACL może być przeprowadzana samodzielnie, jednostopniowo. Po zabiegu pacjent wymaga ortezy oraz kul, a także intensywnej rehabilitacji. Powrót do pełnej aktywności sportowej następuje po upływie 4 – 5 miesięcy.

WSKAZANIA DO ZABIEGU REKONSTRUKCJI ACL
W przypadku uszkodzonych więzadeł chory może odczuwać ból, zauważyć obrzęk, słyszeć trzaski i przeskakiwanie w kolanie.
• Ból z obrzękiem. W ciągu 24 godzin od urazu kolano może opuchnąć, a ból narastać. Objawy te mogą po ok 2 tygodniach same ustąpić. Jednak powrót do sportu bez przeprowadzenia pełnej diagnostyki i leczenia może spowodować, że kolano będzie niestabilne, co zwiększa ryzyko kolejnych urazów.
• Utrata zdolności do pełnych ruchów
• Bolesność wzdłuż linii stawu kolanowego
• Odczuwanie dyskomfortu podczas chodzenia

PRZYCZYNY USZKODZENIA WIĘZADEŁ:
• gwałtowana zmiana kierunku biegu
• nagłe zatrzymanie podczas biegu
• złe wylądowanie po podskoku
• bezpośredni kontakt lub zderzenie z czymś twardym (uderzenie, uraz)

Operacja haluksa (palucha koślawego)

Operacja palucha koślawego (haluks, hallux valgus) to najefektywniejszy sposób leczenia deformacji stawu śródstopno-palcowego I (MTP I). W trakcie postępu choroby dochodzi do bocznego odchylenia palca I stopy (palucha) z towarzyszącym przyśrodkowym przemieszczeniem pierwszej kości śródstopia. W pierwszym etapie choroby pacjent nie odczuwa dolegliwości bólowych jednak z czasem narastająca deformacja prowadzi do rozwoju miejscowego stanu zapalnego, objawiającego się zaczerwienieniem, obrzękiem, pieczeniem w okolicy stawu śródstopno-palicowego palucha. Powyższe objawy są potęgowane przez narastający konflikt z obuwiem ponieważ choroba ma najczęściej charakter postępujący.

OPERACJA HALUKSA powinna być przeprowadzona tuż po odczuciu pierwszych dolegliwości, ażeby nie doprowadzić do dalszego rozwoju stanu zapalnego. Paluchowi koślawemu bardzo często towarzyszą inne deformacje stopy takie jak palce młotkowate, szponiaste, buniony.

PRZEBIEG OPERACJI HALUKSA
Uważa się, że choroba dotyka około 2-4 % populacji (częściej kobiet) i w 50% rozpoczyna się przed 20 rokiem życia. W większości przypadków deformacja występuje obustronnie.Operacja palucha koślawego polega na korekcji deformacji przy użyciu śrubki (śrubek), która nie musi być usuwana w późniejszym czasie. Pacjent opuszcza szpital po 1-2 dniach z zaleceniami poruszania się o kulach w specjalnym obuwiu ortopedycznym przez okres 6 tygodni. Całkowity okres rekonwalescencji po zabiegu jakim jest operacja haluksa jest dość długi. Kontrola pozabiegowa następuje w 10-14 dobie w celu usunięcia szwów oraz oceny gojenia się rany.

Usunięcie gangliona

Ganglion to łagodny guz, torbielowaty, patologiczny wytwór tkanek pojawiający się zwykle samoistnie (czasami po wytężonym wysiłku fizycznym), w wyniku przewlekłego urazu, lub w wyniku przewlekłego stanu zapalnego (np. z powodu przeciążenia nadgarstka w pracy fizycznej). W rzadkich przypadkach może powstać nawet w wyniku pracy przy komputerze. Wypełniony płynem lub galaretkowatą mazią. Typowa lokalizacja ganglionu to okolice nadgarstka, kolan oraz stopy. Wytwarza się bardzo głęboko pod skórą, by z czasem stać się widoczny – niekiedy ma zaledwie kilka milimetrów, zdarza się jednak że osiąga do kilku cm.

KIEDY NALEŻY PRZEPROWADZIĆ USUNIĘCIE GANGLIONA?
Ganglion w początkowym okresie rozwoju nie daje żadnych dolegliwości, jednak po pewnym czasie, wraz z powiększaniem się, może powodować drętwienia, zaburzenia unaczynienia, obrzęki oraz dolegliwości bólowe. Wówczas usunięcie gangliona staje się nieuniknione. W dotyku wydaje się być „zbity” oraz twardy. Zwykle nakłucie gangliona daje krótką poprawę, ponieważ torbiel ma tendencję do nawrotów. Nie jest on w żaden sposób niebezpieczny dla zdrowia, jednakże nieleczony będzie dawał narastające dolegliwości.

USUNIĘCIE GANGLIONA – NA CZYM POLEGA?
Usunięcie gangliona polega przede wszystkim na dokonaniu punkcji strzykawką bądź na wycięciu jego torby z jednorazowym opróżnieniem zawartości torbieli. Wycięte tkanki poddaje się badaniu histopatologicznemu w celu postawienia ostatecznej diagnozy wykluczenia zmiany innego pochodzenia. Przed przystąpieniem do zabiegu warto wykonać zdjęcie rentgenowskie zmiany, by lekarz mógł dokładnie ocenić zmianę i podjąć decyzję dotyczącą jej usuwania. Pacjent tego samego dnia, po kilku godzinach, opuszcza klinikę z zaleceniami oszczędzania operowanej kończyny oraz codziennej zmiany opatrunków. Kontrola pozabiegowa następuję po ok. 2 tygodniach. Należy pamiętać, że samo usunięcie gangliona nie daje 100% pewności, że nie pojawi się on znowu. Po zabiegu konieczna jest więc rehabilitacja polegająca głównie na odciążaniu i oszczędzaniu miejsca gdzie był wcześniej ganglion. Dobrym rozwiązaniem są także masaże, pomagające szybko dojść do wcześniejszej sprawności. Również we wczesnej fazie rozwoju ganglionu, przed decyzją na zabieg, masaże mogą być pomocne w celu „rozbicia” chorobowo zmienionej tkanki.

Operacja palucha sztywnego

Paluch sztywny (hallux rigidus) to patologia w której dochodzi do zmian zwyrodnieniowych w obrębie stawu śródstopno-palcowego I. Choroba objawia się dolegliwościami bólowymi, zaczerwienieniem oraz wyroślami kostnymi (osteofitami), które napinając skórę powodują otarcia, odleżyny oraz w znacznym stopniu przeszkadzają w noszeniu obuwia.

Operacja palucha sztywnego polega na usunięciu przeszkadzających wyrośli kostnych, a czasami na wycięciu całego, chorobowo zmienionego stawu jednoczasowo stabilizując operowaną okolicę drutem Kirschnera. Pacjent opuszcza klinikę po 1-2 dniach z zaleceniami poruszania się o kulach w specjalnym obuwiu ortopedycznym przez okres 4-6 tygodni. Kontrola pozbiegowa następuje w 10-14 dobie w celu usunięcia szwów oraz oceny gojenia się rany. Usunięcie druta Kirschnera następuje po 6 tygodniach od zabiegu.

Operacja zespołu cieśni kanału nadgarstka

Zespół cieśni kanału nadgarstka jest to specyficzny zespół objawów chorobowych spowodowany uciskiem nerwu pośrodkowego w miejscu zwanym kanałem nadgarstka. Kanał ten to przestrzeń pomiędzy kośćmi nadgarstka a więzadłem poprzecznym nadgarstka (troczkiem zginaczy nadgarstka). Przez ten kanał przechodzi 9 ścięgien mięśni zginających palce oraz nerw pośrodkowy. Chorobę powoduje pojawienie się postępującego ucisku na ten nerw.

PRZYCZYNY WYSTĘPOWANIA ZESPOŁU CIEŚNI NADGARSTKA

W przypadku ciężkiego, dokuczliwego bólu operacja zespołu cieśni nadgarska staje się nieunikniona. Ból może mieć wiele przyczyn, jednakże do najczęstszych zalicza się:
• pracę związana z obciążeniem nadgarstka – głównie długotrwałe siedzenie przy komputerze i korzystanie z tzw „myszki” która powoduje niefizjologiczne, ciągle powtarzające się ruchy – urazy powodujące przemieszczenie się kości/ścięgna i w efekcie ucisk na nerwy
• stany zapalne ścięgien
• predyspozycje organizmu spowodowane przez inne schorzenia takie jak wszelkie choroby reumatyczne (ZZSK, RZS, ŁZS), cukrzyca, niewydolność nerek a także predyspozycje genetyczne
• kłopoty z nadgarstkiem często pojawiają się, lub w przypadku istniejącego już schorzenia nasilają u kobiet w ciąży oraz chorujących na zaburzenia hormonalne (schorzenia nadnerczy, PCOS, zaburzenia pracy tarczycy i inne) co wiąże się ze skłonnościami do zatrzymywania się wody, a w efekcie skłonnością do występowania obrzęków – w szczególności kostek i dłoni, w tym nadgarstków, co może wywołać szkodliwy ucisk Siedzący tryb życia, dużo pracy przed komputerem powoduje, iż ta kojarząca się raczej z podeszłym wiekiem choroba występuje coraz częściej u ludzi młodych, zwłaszcza u kobiet z powodu wspominanych już wahań gospodarki hormonalnej, szczególnie u tych korzystających zawodowo z komputera. Choroba kiedy już raz wystąpi ma skłonność do nawracania oraz występowania po pewnym czasie na drugim nadgarstku. Osoby u których rozpoznano już chorobę mają większe ryzyko wystąpienia w przyszłości ucisku innego lub tego samego nerwu.

OPERACJA ZESPOŁU CIEŚNI NADGARSTKA – JEDYNA EFEKTYWNA METODA LECZENIA

Operacja zespołu cieśni nadgarstka jest jednak jedyną efektywną metodą leczenia tego dokuczliwego schorzenia. Charakterystyczne dla tej choroby są postępujące zaburzenia czucia występujące w różnych obszarach w zależności od tego jak silny jest ucisk oraz którego nerwu dotyczy – mogą to być palce, ale również dłoń i ręka. Ucisk, a wraz z nim objawy postępuje w przypadku braku leczenia. Oprócz braku czucia wystąpić może również mrowienie, drętwienie, a nawet ból. Wszystko to wiąże się ze znacznym pogorszeniem sprawności zmienionej chorobowo ręki. W badaniu przez lekarza rozpoznanie tej choroby stawia się na podstawie dolegliwości zgłoszonych przez pacjenta, badania palpacyjnego dłoni, wykonanego badania EMG, niekiedy wraz z USG. Większe znaczenie kliniczne ma jednak EMG, gdyż pozwala precyzyjnie określić lokalizacje ucisku oraz stopień uszkodzenia nerwów, co jest kluczowe w podjęciu leczenia. Niestety, jedynym sposobem leczenia jest leczenie operacyjne, jest ono jednak bezpieczne i bardzo skuteczne, szczególnie w przypadku gdy pacjent zgłasza się do lekarza odpowiednio szybko, gdy nerw nie jest jeszcze bardzo zniszczony. Ważne jest, by zgłosił się odpowiednio szybko i nie bagatelizował objawów, gdyż zaniedbanie choroby skutkuje jej postępem. Z operacją nie należy zwlekać, licząc że dolegliwości same przejdą. Dokładne objawy najczęściej dotyczą palców (głównie kciuka, ale niekiedy też palca wskazującego i palca środkowego) natomiast w nieleczonej, zaawansowanej postaci choroby mogą obejmować całą nawet rękę. Do typowych objawów (których nie wolno bagatelizować!) należą:
• drętwienie i mrowienie palców oraz różne specyficzne zaburzenia czucia w ich obrębie
• bóle palców lub ręki nasilające się w nocy
• problemy w wykonywaniu czynności skomplikowanych dla palców takie jak zapinanie małych guzików czy nawlekanie nitki na igłę, z czasem pogłębiające się
• z czasem przy wykonywaniu nawet najprostszych czynności (np. korzystanie z myszki do komputera) zaczyna występować ból wymagający częstego przerywania pracy

LECZENIE OPERACYJNE ZESPOŁU CIEŚNI NADGARSTKA:

Operacja zespołu cieśni nadgarstka – polega na wykonaniu ok. 2 cm cięcia na powierzchni dłoniowej ręki, a następnie przecięciu więzadła poprzecznego nadgarstka, które ulegając zapaleniu i obkurczeniu powoduje ucisk na nerw pośrodkowy z czego wynikają bardzo nieprzyjemne dolegliwości. Po zabiegu pacjent pozostaje pod obserwacją w klinice około 3-5 godzin, a następnie jest zwalniany do domu. Po 10 – 14 dniach następuje kontrola z usunięciem szwów oraz unieruchomienia (krótkiej łuski gipsowej). Powrót do zdrowia po operacji zależy od tego w jakim stopniu uszkodzone były nerwy oraz jak długo pacjent nie podejmował żadnego leczenia tego schorzenia.

Terapia czynnikiem wzrostu n-STRIDE APS

Jeśli Twoje ulubione aktywności jak piłka nożna, jazda na rowerze, tenis lub po prostu spacery po klatce schodowej – powodują ból kolana i ograniczają normalne funkcjonowanie spowodowane chorobą zwyrodnieniową stawów, zmienić to może zestaw nSTRIDE APS. Jest to tylko jeden zastrzyk. Terapia stworzona, aby pomóc Ci znów stanąć na nogi.
nSTRIDE APS – przełomowa terapia w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego.
• znacząco zmniejsza ból związany z chorobą stawu kolanowego na okres do 3 lat
• poprawia czynności stawu kolanowego zajętego procesem zwyrodnieniowym
• stymuluje proliferację komórek chrząstki do wzrostu i odbudowy
• blokuje i hamuje niszczenie chrząstki
• spowalnia degradację chrząstki
• jednorazowa iniekcja

Cellular Matrix

TO JEDYNE DOSTĘPNE NA POLSKIM RYNKU POŁĄCZENIE KWASU HIALURONOWEGO Z OSOCZEM BOGATOPŁYTKOWYM.

INNOWACYJNE POŁĄCZENIE OSOCZA BOGATOPŁYTKOWEGO OTRZYMANEGO Z KRWI PACJENTA WRAZ Z KWASEM HIALURONOWYM STYMULUJE REGENERACJĘ USZKODZONEJ TKANKI PRZY ZACHOWANIU WYSOKIEGO PROFILU BEZPIECZEŃSTWA.

OSOCZE BOGATOPŁYTKOWE I KWAS HIALURONOWY – SKUTECZNE LECZENIE BÓLU STAWU.

Ból kolana, ból stawu biodrowego czy ból barku często wiąże się ze stanem zapalnym tkanek. Leczenie stanu zapalnego stawu to zwykle długi i bolesny proces. Możesz go jednak skrócić i wrócić do formy znacznie szybciej! Połączenie PRP (osocza bogato płytkowego) z kwasem hialuronowym, w jednym synergicznym systemie, znacznie rozszerza spektrum działania kwasu HA. Terapia zmniejsza stan zapalny, a co za tym idzie – zmniejsza ból.

JAK DZIAŁA CELLULAR MATRIX?

Preparat Cellular Matrix to innowacyjne połączenie osocza bogatopłytkowego (PRP) i kwas hialuronowy do kolana. A to płytki krwi właśnie (osocze bogatopłytkowe) są kluczowym elementem stymulującym w organizmie naprawę zarówno tkanek miękkich jak i twardych.  Z kolei kwas hialuronowy jest głównym składnikiem mazi stawowej odpowiedzialnej za prawidłową ruchomość stawu i sprężystość chrząstki stawowej. W połączeniu z osoczem bogatopłytkowym przedłuża żywotność czynników wzrostu zawartych w płytkach krwi.  W rezultacie mikrośrodowisko stawu otrzymuje odpowiedni bodziec do pobudzenia wzrostu komórkowego i modulowania stanów zapalnych.

INIEKCJA PREPARATEM CELLULAR MATRIX W OKOLICĘ CHOREGO STAWU (STAWU KOLANOWEGO, STAWU BIODROWEGO, STAWU ŁOKCIOWEGO CZY STAWU BARKOWEGO) WYRAŹNE ZMNIEJSZA DOLEGLIWOŚCI BÓLOWE, LECZY STAN ZAPALNY I POPRAWIA MECHANICZNE FUNKCJONOWANIE STAWU.

CELLULAR MATRIX WSPOMAGA LECZENIE:
• Choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego (KL II, III a nawet IV)
• Choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego
• Reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS)
• Uszkodzenia obrąbka stawu stawów biodrowego i ramiennego
• Pourazowej choroby zwyrodnieniowej kolana, łokcia czy stawu skokowego
• Pierwszych stadium choroby zwyrodnieniowej stawów
• Jako profilaktyka dla osób starszych (zarówno działanie przeciwbólowe jak i chroniące staw)
• Jako profilaktyka dla osób prowadzących aktywny tryb życia, przede wszystkim wyczynowych sportowców (opóźnia starzenie obciążanych stawów, wspomaga prawidłowe odżywienia chrząstki, zmniejszenia obciążania stawów podczas uprawiania sportu)
• Łokcia tenisisty,  golfisty, kolana skoczka, przeciążenia ścięgna Achillesa, ostrogi piętowej
• Naderwanie więzadeł (pobocznych kolana czy ścięgna Achillesa)
• Zapalenie rozcięgna podeszwowego
• Bólu stawów