Artroskopia kolana

Artroskopia to wziernikowanie stawu (z greckiego arthros – staw, scopio – oglądać). Jej początki sięgają lat trzydziestych ubiegłego wieku, lecz na szerokie, praktyczne zastosowanie czekała do lat osiemdziesiątych, kiedy to rozwój i miniaturyzacja techniki umożliwiła jej burzliwy rozwój.

Artroskopia kolana umożliwia diagnostykę i leczenie operacyjne stawu bez jego otwierania, w sposób minimalnie inwazyjny. Przez otwory – porty artroskopowe – ortopeda wprowadza do stawu kamerę i miniaturowe narzędzia, kontrolując swoją pracę na ekranie monitora. Do artroskopu podłączone jest – oprócz toru wizyjnego – źródło zimnego światła oraz dreny umożliwiające napełnienie stawu płynem – najczęściej fizjologicznym roztworem NaCl.

Wprowadzenie artroskopii całkowicie zrewolucjonizowało chirurgię stawów, w pierwszej kolejności kolana, ale także barku, stawu skokowego, biodrowego, łokcia czy nadgarstka.

Zdecydowaną większość dość skomplikowanych procedur operacyjnych w stawach można obecnie przeprowadzić z pomocą artroskopii, a więc ograniczając do minimum stopień inwazyjności zabiegu. Jest to ważne, gdyż staw, jego powierzchnie, są bardzo wrażliwe na urazy, uszkodzenia powierzchni chrząstki stawowej goją się bardzo trudno, w większości są nieodwracalne.

Każde otwieranie stawu, choćby w celu leczenia następstw urazu – jest dla niego kolejnym urazem, który także swoje następstwa pozostawi. Artroskopia stawu kolanowego uraz ten minimalizuje, a skutki dobrze przeprowadzonej operacji są praktycznie nieodczuwalne.