Pęcherzyk żółciowy
Cholecystektomia laparoskopowa to mini inwazyjna metoda, polegająca na wykonaniu operacji z wykorzystaniem kamery i zestawu narzędzi, bez konieczności rozległego rozcinania powłok brzusznych. Usunięcie pęcherzyka żółciowego w sposób laparoskopowy (głównie z powodu kamicy pęcherzyka) powoduje mniejszy ból pooperacyjny i szybszy powrót do pełnej sprawności. Laparoskopia powoduje ograniczenie urazu operacyjnego oraz skraca pobyt w szpitalu z ok. 7 dni i więcej, do maksymalnie 48 godzin. Skraca również okres powrotu do zdrowia i pełnej kondycji fizycznej z około 6 tygodni do 10-14 dni.
Badania przed zabiegiem
Przed laparoskopią (niezależnie od wskazania) pacjent powinien mieć oznaczoną grupę krwi, morfologię, biochemię (bilirubinę, AlAT, AspAT, GGTP, fosfatazę) układ krzepnięcia krwi oraz wykonane badanie EKG.
Przebieg zabiegu
Operacja rozpoczyna się około centymetrowym nacięciem skóry i tkanki podskórnej pod pępkiem. Po wprowadzeniu troakaru do jamy brzusznej, wpuszczany jest dwutlenek węgla (tzw. insfulacja). Podanie gazu jest konieczne do wytworzenia odmy otrzewnowej, która powoduje zwiększenie przestrzeni w jamie brzusznej, umożliwiając przeprowadzenie operacji.
Po uzyskaniu odpowiedniej odmy, a tym samym właściwej przestrzeni operacyjnej (podczas insfulacji wtłaczane jest od 3 do 5 litrów gazu), wprowadza się kamerę operacyjną, a następnie poprzez dwa dodatkowe nacięcia (w podbrzuszu i nadbrzuszu) o długości 0,5 cm i 1 cm, pozostałych narzędzi laparoskopowych. Dzięki wprowadzonej nowoczesnej, cyfrowej kamerze wideo (EndoEye) uzyskuje się doskonały, cyfrowy obraz narządów wewnątrz jamy brzusznej na monitorze.
Dzięki użyciu specjalnych narzędzia laparoskopowych: nożyczek, kleszczyków (graspery), haczyka oraz klipsownicy, dokonuje się usunięcia pęcherzyka żółciowego, który następnie usuwa się z jamy brzusznej przez nacięcie pod pępkiem. W okolicę operowaną wprowadza się cienki dren Redona, który usunięty zostaje w pierwszej dobie po operacji.
Przeciwwskazania
Są podobne, jak w przypadku operacji tradycyjnych. Zabiegi laparoskopowe wykonuje się w znieczuleniu ogólnym, tak więc, stany w których znieczulenie to jest zbyt niebezpieczne (np. niewydolność krążenia), są także przeciwwskazaniem do laparoskopii. Przeciwwskazaniem do laparoskopii jest niewydolność krążeniowo-oddechowa, ciężka astma, ostre i przewlekłe zapalenie oskrzeli, lub świeżo przebyty zawał serca.
Powikłania
Możliwe powikłania zabiegu to: odma podskórna, śródpiersiowa i opłucnowa, zator powietrzny, krwawienie z miejsca wkłucia troakarów lub miejsca operowanego, zapalenie otrzewnej, oraz powikłania ze strony układu krążenia.
Zalety zabiegu
Do zalet zabiegu należą: skrócenie pobytu w szpitalu, zmniejszenie bólu pooperacyjnego. Znacznie szybciej następuje powrót do zdrowia, rany pooperacyjne są mniejsze i pozostawiają minimalne blizny (praktycznie niewidoczną bliznę pod pępkiem i 2 blizny (o wielkości od 0,5 do 1 cm) w podbrzuszu i nadbrzuszu.
Wyrostek robaczkowy
Operacja wycięcia wyrostka robaczkowego nazywana jest appendektomią. Wykonywana w sposób tradycyjny, wiąże się z rozcięciem powłok jamy brzusznej celem dostępu do wyrostka i pozostawia bliznę na całe życie (prostą lub skośną, w zależności od sposobu cięcia).
Niezbędne badania przed zabiegiem jak w przypadku pęcherzyka żółciowego
Proponujemy Państwo appendektomię laparoskopową, w której wykonuje się trzy niewielkie nacięcia w powłokach jamy brzusznej w celu wprowadzenia narzędzi do jamy brzusznej. Wyrostek wycina się po wcześniejszym podwiązaniu lub zaklipsowaniu. Laparoskopowe wycięcie wyrostka robaczkowego związane jest z mniejszym odsetkiem zakażeń rany operacyjnej, krótszym okresem powrotu do zdrowia i do pracy. Pozwala na uniknięcie zbędnego otwarcia jamy brzusznej w razie błędnego rozpoznania zapalenia wyrostka robaczkowego.
Żylaki powrózka nasiennego
Jest to poszerzenie naczyń żylnych biegnących w powrózku nasiennym, wywołane przez niesprawne zastawki w żyle jądrowej, powodujące cofanie się krwi do moszny podczas wzwodu. Zazwyczaj pojawiają się po stronie lewej.
Czasami żylaki powrózka powodują dolegliwości bólowe w obrębie jądra, i nasilają się pod koniec dnia lub podczas dłuższego wzwodu. Obecność żylaków powoduje niewielki wzrost temperatury wokół jąder, co może powodować obniżenie płodności u mężczyzn.
Przed operacją pacjent powinien wykonać badania laboratoryjne: morfologia, czas krwawienia i krzepnięcia, badanie EKG oraz USG jąder.
Operacja ta jest wykonywana w znieczuleniu ogólnym. Po zabiegu pozostają trzy niewielkie blizny, żyła jądrowa zostaje zaklipsowana i przecięta, lub przy użyciu noża ultradźwiękowego zamknięta bez klipsów.
Po zabiegu można odczuwać niewielkie dolegliwości bólowe. U pacjentów cierpiących na bezpłodność z powodu żylaków powrózka nasiennego uzyskuje się w większości przypadków znaczną poprawę.
Przepukliny
W operacji laparoskopowej przepuklin, kamerę wprowadza się poprzez małe nacięcie pod pępkiem. Dwa kolejne nacięcia w dolnej części brzucha służą do wprowadzenia narzędzi operacyjnych. Do zabezpieczenia wrót przepukliny używa się siatek z tworzyw sztucznych, umocowanych szwami lub zszywkami.
Podstawową zasadą leczenia operacyjnego jest zastosowanie odpowiednio dużej siatki, w celu zmniejszenia napięcia, co zmniejsza szansę wystąpienia nawrotu przepukliny.
W operacji tradycyjnej, stara blizna jest wycięta i usunięta na całej długości. Jest to rozległy i poważny zabieg. Infection rates following repair may be as high a 7.0%. Odsetek zakażeń wynosi 7,0%. Procent nawrotu dochodzi do 5%, lub więcej, w zależności od czynników ryzyka pacjenta występujących przed zabiegiem.
Laparoskopowa naprawa przepuklin brzusznych minimalizuje uraz operacyjny u pacjenta. Technika oparta jest zasadach wziętych z tradycyjnych operacji, jak w metodzie Stoppa. Siatkę wprowadza się z małego przez troakar i mocuje szwami do przedniej ściany jamy brzusznej.
Pacjent kwalifikuje się do plastyki laparoskopowej, jeżeli kwalifikuje się do znieczulenia ogólnego oraz jeśli możliwe jest umieszczenie trokarów laparoskopowych. W niektórych dużych przepuklinach, oraz w przypadku licznych wcześniejszych operacji, niemożliwe jest umieszczenie trokarów.
Niezmiernie ważnym jest w okresie pooperacyjnym, aby działać w kierunku wyeliminowania głównych powikłań po zabiegu, takich jak, zapalenie płuc, zakrzepica żylna i zatorowość płucna. Ból pooperacyjny dotyczy głównie pierwszych 24 godzin po zabiegu.Ogólnie, większość pacjentów pozostaje w szpitalu 1 lub 2 dni po zabiegu. Nie ma ograniczeń dietetycznych. Aktywność uwarunkowana jest poziomem komfortu pacjenta. Nie zaleca się wykonywania wzmożonego wysiłku przez kilka tygodni (6-8 tyg.), w celu pełnego wygojenia tkanek.
Ryzyko operacji laparoskopowej
Krwawienie i infekcja, które są rzadkie w operacjach laparoskopowych przepuklin.
Istnieje niewielkie ryzyko uszkodzenia pęcherza moczowego, jelit, naczyń krwionośnych, nerwów lub nasieniowodu Trudności w oddawaniu moczu po zabiegu nie należą do rzadkości i mogą wymagać czasowego cewnikowania pęcherza moczowego. Nawrót przepukliny
No Comments