Przepukliny pachwinowe
Istnieją różne sposoby wzmocnienia ścian kanału pachwinowego. Zalecaną u mężczyzn i będąca „złotym standardem” metodą napięciową jest metoda Shouldice’a. Polega na rozcięciu powięzi poprzecznej, od pierścienia pachwinowego wewnętrznego do guzka łonowego oraz odbudowie tylnej ściany kanału pachwinowego, przez założenie 3 szwów ciągłych z niewchłanialnego materiału:
– Szew ciągły – zeszycie powięzi poprzecznej i guzka łonowego do pierścienia pachwinowego wewnętrznego i z powrotem przez zeszycie brzegu przyśrodkowego powięzi poprzecznej z więzadłem pachwinowym pod powrózkiem nasiennym,
– Szew ciągły – od guzka łonowego do pierścienia pachwinowego wewnętrznego – zszywane dolne włókna mięśnia skośnego wewnętrznego z więzadłem pachwinowym i z powrotem pod powrózkiem nasiennym,
– Szew ciągły dwuwarstwowy zdwaja rozcięgno mięśnia skośnego zewnętrznego pod powrózkiem nasiennym – zdwojenie rozciętych płatów powięzi poprzecznej.
W najnowszym europejskim standardzie leczenia przepuklin, w którym w ogólnej populacji, a zwłaszcza u osób młodych (w wieku 18-25 lat), bezwzględnie zaleca się zastosowanie implantatów i metod beznapięciowych.
Operacje z użyciem siatki
Stosowane przez nas sposoby operacjne z użyciem siatki to metody: Lichtensteina, „Trabucco” i PHS.
W operacjach z użyciem siatki stosuje się też gotowe systemy operacyjne, jak Prolene Hernia System (PHS), gdzie do zabiegu używa się siatki złożonej z dwóch części, połączonych za pomocą krótkiego, cylindrycznego łącznika. Część okrągła (underlay patch), chroniąca tylną ścianę kanału pachwinowego od strony jamy brzusznej, jest zakładana w przestrzeni przedotrzewnowej. Część owalna (onlay patch) chroni tylną ścianę kanału pachwinowego, opierając się na guzku kości łonowej. Cylindryczny łącznik (connector) wypełnia pierścień wewnętrzny kanału pachwinowego, w przypadku przepukliny skośnej, lub ubytek w tylnej ścianie kanału, w przypadku przepukliny prostej. Po wypreparowaniu powrózka nasiennego i odsłonięciu dna kanału pachwinowego, podwiązuje się i odcina worek przepuklinowy lub przemieszcza go do wnętrza jamy brzusznej. Następnie przystępuje się do rozmieszczenia siatki. Część okrągłą umieszcza się pomiędzy otrzewną a powięzią poprzeczną, poprzez zwinięcie jej na kształt parasola i wsunięcie pod powięź poprzeczną przez pierścień pachwinowy wewnętrzny lub ubytek tylnej ściany kanału pachwinowego przy przepuklinie prostej. Część owalną rozkłada się nad dnem kanału pachwinowego, nacinając ją celem lepszego zaadaptowania do struktur powrózka. Stabilizuje się ją szwem ciągłym lub szwami pojedynczymi. Na tak wzmocnioną tylną ścianę kanału pachwinowego układa się powrózek nasienny i zamyka ścianę przednią szwami pojedynczymi. PHS wzmacnia tylną ścianę kanału pachwinowego, a element łączący działa na zasadzie korka zatykającego ubytek ściany kanału lub pierścienia pachwinowego głębokiego. Wzmocnienie tylnej ściany następuje więc bez wywoływania jej napięcia, co było deklarowaną przyczyną częstych nawrotów przepukliny pachwinowej operowanej innymi metodami. Zabieg nie wiąże się z ograniczeniem aktywności fizycznej po operacji, nie powoduje też odczucia dyskomfortu. Wykonywany jest w warunkach ambulatoryjnych, w znieczuleniu miejscowym lub podpajęczynówkowym.
Powrót do aktywności jest indywidualny, nie należy ograniczać swojej codziennej aktywności życiowej, jednak z bardzo dużym wysiłkiem należy poczekać 6-8 tygodni. Szczególne zagrożenie niesie zbyt duże wykorzystanie tłoczni brzusznej. Po operacji nie ma potrzeby stosowania pasów przepuklinowych. Opatrunek na ranie utrzymywany jest zwykle przez 2-3 dni. Rana nie wymaga specjalnego traktowania, można korzystać z prysznica już w pierwszej dobie po operacji, zalecane jest korzystanie z szarego lub dziecięcego mydła do przemywania rany.
Szew, w zależności od sposobu założenia i użytego materiału, jest wchłaniany samoistnie w ciągu kilku tygodni, lub usuwany po 5-7 dniach od operacji. Rana zaopatrzona jest w estetyczny sposób szwem śródskórnym.
Po operacjach przepuklin odsetek nawrotów wynosi maksymalnie 2 do 3%. Nawrót może wynikać z błędu technicznego lub zbyt intensywnej aktywności fizycznej po operacji. Oprócz nawrotów możemy mieć do czynienia z zaburzeniami czucia. Czasem jest to odczucie fragmentu martwej, drętwej skóry w okolicy pachwiny, a czasem są to parestezje – pieczenie, mrowienie tej okolicy. W miarę upływu czasu objawy łagodnieją, często zupełnie ustępują. Powikłanie to występuje u kilku procent operowanych chorych.
Przepukliny brzuszne
W leczeniu operacyjnym, poza niewielkimi przepuklinami kresy białej (w linii środkowej ciała powyżej pępka) wymagają znieczulenia ogólnego.
Podobnie jak w przypadku operacji przepuklin pachwinowych używamy technik z wykorzystaniem tkanek własnych – powięzi, lub używamy materiałów syntetycznych, czyli siatek.
Postępowanie pooperacyjne w tych przypadkach jest podobne, jak w każdej operacji brzusznej. Przebieg pooperacyjny zależy od wielkości przepukliny i stanu ogólnego pacjenta. W bardzo dużych przepuklinach i ciężkim stanie ogólnym leczenie operacyjne nie jest wskazane i decydujemy się na nie jedynie ze wskazań życiowych.
No Comments